Zelfs de Canadezen weten Yukon vaak niet aan te wijzen op de kaart. Deze territory in het noordwesten is nog weidser, ongerepter en wilder dan zijn Amerikaanse buur Alaska. Stadsmens en redacteur Daphne gooide zichzelf héél ver in het diepe en ging in deze wildernis op camper avontuur in Canada.
Ga je mee op camper avontuur in Canada?
Ik moet even slikken als ik de joekel van een camper zie staan die voor ons is gereserveerd. We gaan een kleine tweeduizend kilometer rijden tijdens ons camper avontuur in Canada, dus ik zal toch echt achter het stuur moeten kruipen. Van de binnenkant word ik erg blij: een ruim bed, een keuken waarin je echt kunt koken en zelfs een douchecabine. Mijn vriend draait ons nieuwe huis opvallend soepel van de parkeerplaats bij de camperverhuur. Volgende stop: de supermarkt. We zijn zeker een uur bezig met boodschappen doen, vooral omdat we ons constant afvragen of we wel genoeg van alles hebben. Hoe lang totdat we weer ergens drinkwater kunnen kopen? Wat gaan we de komende avonden eten? En wc-papier, hebben we wel voldoende wc-papier?! Een laatste stop bij het Visitor Information Center om wat kaarten en informatiefolders in te slaan en daar gaan we dan, on the road.
Het uitzicht is meteen overweldigend: een verlaten weg, compleet met gele streep en aan weerszijden bomen in rood, geel en oranje. Aan de horizon ruige bergen met witte toppen. We laten onze planning direct varen, want om de paar kilometer willen we stoppen voor een foto.
Dit zijn mooie wandelroutes in West-Canada.
Zittend op de weg, waarom niet? Die paar andere auto’s zien we van mijlenver aankomen. In de schemer maken we ons eten boven het kampvuur, daarna duiken we vroeg ons bed in. Morgen is het tijd voor een eerste hike, de bear spray staat al klaar.
Waar zijn we aan begonnen?
Als we wakker worden vriest het nog. Na een korte douche – zoveel water hebben we niet – en een kop koffie, trek ik laag over laag over laag aan. Tegen het eind van de ochtend kan het namelijk zomaar twintig graden worden. We maken wat oogverblindende foto’s bij Kathleen Lake, op een paar minuutjes rijden van de camping, en stoppen vervolgens bij het beginpunt van de wandeling King’s Throne. Het glooiende pad is smal, de begroeiing dicht. Na een paar honderd meter zien we iets op het pad liggen: verse berenpoep, gevuld met besjes. “Waar zijn we aan begonnen?”, prevel ik. Luid pratend – want dat schrikt de beren af – klimmen we door.
En dan is daar het uitzicht over Kathleen Lake, waar de mistflarden inmiddels zijn opgetrokken. Wat mij betreft blijven we hier de hele dag. En ons camper avontuur door Canada wordt alleen maar beter, want we hebben een vlucht geboekt boven Kluane National Park. De meeste wandelaars komen niet verder dan de rand van dit park, want om de rest te zien moet je dagenlange hikes maken. Of gaan vliegen.
Ook leuk in Canada: een vakantie naar British Columbia.
Onze piloot is een olijke man die tussen neus en lippen door vertelt dat hij in de schoolbus naast de landingsbaan woont. Dat kan gewoon, in Yukon. De vlucht in het piepkleine toestel is een natuurfilm, maar dan in het echt. Ruige bergwanden, dik besneeuwde toppen, gletsjers die zich als snelwegen door het landschap banen om tot slot af te brokkelen in hardblauwe bergmeren vol ijsschotsen. Nergens een teken van menselijk leven. Ik heb kippenvel, rillingen en tranen in mijn ogen. Die nacht slaap ik beter dan ik in jaren heb gedaan, ingerold in mijn dikke dekbed en fleecedeken.
Op naar Alaska
Via de Alaska Highway, aangelegd door Amerikaanse soldaten in de Tweede Wereldoorlog, vervolgen we onze weg richting Beaver Creek. Het is een van de vele tot de verbeelding sprekende plaatsnamen die we onderweg tegenkomen. Wat te denken van Two Moose Lake, Fox Road en de Top of the World Highway? Op een camping aan de weg parkeren we onze camper en worden vriendelijk begroet door de eigenaresse. Vanavond is er een goede kans op Noorderlicht, vertelt ze. Dat vraagt om een kampvuur en marshmallows. We gooien er blok na blok op en eten ons misselijk, ondertussen aandachtig turend naar het noorden. Er is een witte gloed, maar met de beste wil kunnen we er geen Noorderlicht van maken. Morgen weer een kans.
Ooit via Alaska naar je volgende bestemming gereden? Wij doen het gewoon. Na dertig kilometer niemandsland komen we aan bij de Amerikaanse grenspost. De grenswachten doen alle vereiste checks, we betalen zes dollar en mogen zelf een stempel van een grizzlybeer in ons paspoort zetten. En dan gaat de wildernis verder aan de andere kant. Ik krijg steeds meer plezier in het rijden, ook als ik zelf achter het stuur zit. De wegen zijn breed en er is zo weinig verkeer dat je vrijwel constant in het midden van de weg kunt rijden. Na elke mooie bocht volgt een nieuw indrukwekkend uitzicht. Er is een moment dat ik denk aan de horizon gebouwen te zien. Wolkenkrabbers, zelfs. Ik knipper met mijn ogen. Het zijn bomen, natuurlijk. Er is hier helemaal niets. Geen tankstation, geen dorpje. Wel een wolf die met lichte tred het veld oversteekt, uiteraard te snel om er een foto van te maken.
Ook leuk in Canada: de stad Toronto. Lees hier wat je kunt doen in Toronto.
Retourtje Goudkoorts
Terug aan Canadese zijde wacht ons voor het eerst weer wat beschaving: Dawson City. Ruim honderd jaar geleden het epicentrum van de goudkoorts, nu een eiland in een zee van heuvels en bomen. In 1898 woonden hier 30.000 mensen, in de jaren zestig nog vierhonderd. Inmiddels is het inwoneraantal opgekrabbeld tot 1200 en kun je er eten, drinken en dansen alsof de koorts nooit is voorbijgegaan. Dat klopt ergens ook wel, want goud is nog steeds de nummer één bron van inkomsten in deze regio. De ruige sfeer lijkt ook onveranderd. De straten zijn onverhard, de huizen verzakt door de onbetrouwbare ondergrond van permafrost. In een winkel aan de waterkant vertelt de eigenaar dat hij getrouwd is met de achternicht van Skookum Jim, de man die hier het eerste goud vond.
We zijn die avond nog een beetje duizelig van de legendarische Sour Toe Cocktail (jawel, een shotje met een afgehakte teen erin) en de cancanshow in historisch casino Diamond Tooth Gerties, als een goudzoeker bij ons aanschuift in de lokale pub. “Iedereen in Dawson is een beetje gestoord, anders kom je hier niet heen”, vertelt hij. “Ik weet dat er mannen rondlopen die miljonair zijn geworden met goud zoeken, maar eruit zien als zwervers.” Er ontstaat lichte consternatie bij de voordeur, een breed lachende jongen krijgt wat schouderklopjes. Hij blijkt net 12.000 dollar te hebben gewonnen in het casino. De goudzoeker haalt zijn schouders op: “Daarvoor ga ik liever drie uur werken in de mijn, dan weet ik zeker dat ik het verdien.”
Onverhard naar de Poolcirkel
Met een volgeladen camper en een beetje pijn in mijn hart verlaat ik Dawson. We moeten door met ons camper avontuur door Canada. Deze keer wijken we iets van de logische route af, voor een ritje richting de Poolcirkel over de legendarische Dempster Highway. We slaan linksaf waar we anders rechtdoor zouden gaan, steken een rivier over en beginnen aan het volledig onverharde avontuur. De camper piept en kraakt, de stenen slaan tegen de zijkanten. Het landschap verandert voor de zoveelste keer, ditmaal in toendra: kaal, met grote zwarte rotsen en lichtgroen mos. Dit is grizzlygebied.
De campground in Tombstone Territorial Park is het verste punt op onze route, vanaf hier gaan we in een vrij rechte lijn terug. En er is iets veranderd: ik kan me steeds meer overgeven aan de natuur. Tijdens een hike in dit park adem ik de volgende ochtend honderd procent pure lucht op. Ik ga zo op in het landschap dat ik bijna vergeet dat er ineens een beer op het pad kan staan. Bijna hoop ik daar zelfs een beetje op. Ik begin de inwoners van Yukon steeds beter te begrijpen: het zijn avonturiers die de ruige natuur niet als een gevaar zien, maar als een rijkdom. Niet iets om tegen te vechten, maar een way of life.
Went dit?
Als langzaam de eerste tekenen van Whitehorse verschijnen – verkeersborden, die hebben we lang niet gezien! – moet ik even slikken. Ik wil nog geen afscheid nemen van de natuur. Nederland, vol asfalt en huizenblokken, lijkt zo benauwend. En ineens kan ik me voorstellen dat ik hier blijf. Een lodge openen of voor de lokale krant van Dawson schrijven. Misschien zelfs gaan dansen bij de Diamond Tooth Gerties, waarom niet? Went de gedachte dat er altijd beren en wolven op de loer kunnen liggen? Went min dertig graden en een pak sneeuw zo dik dat het een weg óp de weg vormt? De wildernis van Yukon heeft iets met me gedaan. En ik wil meer….
Kaart met de bezochte plekken tijdens mijn camper avontuur in Canada:
Dit was het camper avontuur door Canada.
TripTalk maakte deze reis in samenwerking met Visit Yukon en Fraserway RV
Wil jij nog meer tips voor jouw reis naar Canada? Bekijk dan ook deze artikelen.
– 4 x onvergetelijke camperroutes door Canada
– Dit is waarom je op wintersport wilt in Canada
– 8 x must visits in Canada die je niet wilt missen
Foto’s: Daphne – TripTalk
Daphne Damiaans
Als ik op reis ben wil ik alles zien, beleven en proeven. Of dit nu in India, New York of een klein Italiaans dorpje is. Best vermoeiend soms, maar het zorgt er wel voor dat ik op de allermooiste plekken kom.
