āGood morning, this is your captain speaking, in 10 minutes we will arrive at Chennai Airportā. Langzaam daalt het vliegtuig en nieuwsgierig druk ik mijn neus tegen het raam. Hoe lager we komen hoe meer krioelende brommers, straatstalletjes en gekleurde tempeldaken ik zie. Het gevoel van opwinding, wat een nieuw land altijd met zich meebrengt, nestelt zich in mijn buik. India is in zicht! Het land waar je zintuigen zich nooit hoeven te vervelen, mensen overal op straat melkthee drinken en waar je moet oppassen dat je niet tegen een overstekende koe opbotst. Lees hieronder mijn magische verhaal over fietsen door Zuid-India.
Mijn verwachting van fietsen door Zuid-India
Los van oude mannen op stalen barrels, meisjes op roze driewielers of een verdwaalde mountainbiker is fietsen door Zuid-India vrij uitzonderlijk. Een tikkeltje gespannen fiets ik dan ook het vliegveld af. Zou ik wel een slaapplek kunnen vinden? Hoe zou India zijn voor een vrouw alleen? En word ik niet ziek van al het eten? Ik heb zoveel spookverhalen gehoord dat ik ergens een hele hoop grijpgrage handen, geuren van uitwerpselen en hordes op me afstormende ratten verwacht.
Ik knipper met mijn ogen en kijk om me heen. Drie brommers razen langs en er steekt een verdwaalde haan over. Verder is er een weg, een stoplicht en een parkeerwacht die vrolijk āwelcome to India madam!ā roept. Oef, dat valt mee!
De spanning glijdt al snel van me af. Ik kom erachter dat de man die me op zijn brommer achtervolgt, en volgens mij snode plannen heeft, me alleen een flesje water aan wil bieden, de kinderen die ik ervan verdenk achter mijn portemonnee aan te zitten slechts hun Engels willen oefenen en dat de vrouw op de markt me niet wil vergiftigen als ze me gratis een mierzoete snacklaat proeven.
Lees ook mijn artikel over fietsen door Thailand
Guesthouses en hotels
Ook kom ik erachter dat het vinden van een slaapplek hartstikke makkelijk is. Mensen kunnen het zich niet echt voorstellen hoe het is om alleen te reizen door een vreemd land en zijn daarom ontzettend zorgzaam. In de eerste week logeer ik op een boerderij, word ik verwelkomd in een kerk en slaap ik in een aantal prima guesthouses. Op een dag zie ik een bord langs de kant van de weg dat verwijst naar een hotel, maar als ik vraag om een kamer schudt de eigenaar lachend zijn hoofd.
Hotel staat in India wonderlijk genoeg voor restaurant en is in de meeste gevallen geen plek om te overnachten. Wel hebben ze er heerlijk eten en ik ben vanaf dag Ć©Ć©n fan van het spotgoedkope Zuid-Indiase ontbijt waarbij je kunt kiezen uit zachte rijstcakejes (idli), gevulde pannenkoeken (dosa) of gefrituurde broodjes (puri) die worden geserveerd met kokosnootchutney en groentencurry (sambar).
Tip: eet in tentjes waar veel mensen zijn, zodat je zeker weet dat de doorloop van het eten goed is!
Fietsen door Zuid-India, de route
Vanuit Chennai fiets ik via de kust richting de oude tempels van Mahabalipuram, neem een kijkje in de biologische tuinen van Auroville, paradeer over de oud-Franse strandpromenade van Pondicherry, verdwaal in de gezellige straten van Madurai en kijk in in het zuidelijkste puntje van India, Kanyakumari, uit over de plek waar drie oceanen samenkomen.
Een ander idee voor een reis door India: ga met de bus langs bezienswaardigheden in Rajasthan.
Hierna keer ik om en fiets ik en noordwaarts door een paradijs van pepertuinen, kokosplantages en Backwaters in āGods own countryā, ofwel de staat Kerala. Ik moet een paar tandjes bijzetten als ik door de bergketen van de Westghatsfiets en zoef vrolijk langs koffie- en theeplantages weer naar beneden richting de westkust.
Lees ook: fietsen door het Zwarte Woud in Duitsland.
Ik fiets langs de mooie stranden van de Arabische Zee, dans uitbundig op het ritme van de tablas bij een religieuze processie in pelgrimsdorp Gokarna, vermijd de strandfeesten in Goa en proef de lekkerste mangoās van mijn leven in Ratnagiri. Uiteindelijk kom ik na een paar hete fietsweken door een heuvelachtig duingebieduit in Mumbai waar ik kennis maak met de bollywoodscene, een duik neem in de beroemde street-food cultuur en andere reizigers ontmoet in een gezellig guesthouse in de buurt van de beroemde āGateway of Indiaā.
De eerste kilometers van het fietsen door Zuid-India
Als ik door de straten van Chennai fiets krijg ik het idee in een levend computerspel terecht te zijn gekomen. Er zijn namelijk overal autoās, fietstaxiās, tuktuksās, koeien(-vlaaien), huisjes, brommers, winkeltjes, mensen met onherleidbare pakketten op hun hoofd, bedelaars, hindoetempels, moskeeĆ«n, plastic afval en schreeuwende marktverkopers. Toch proef ik ondanks al deze drukte een soort van ontspannenheid. Overal is bedrijvigheid maar niemand lijkt echt haast te hebben en ik geniet van het leven op straat.
In India leven tijgers. Ben je in het centrale gedeelte van India? Ga dan op avontuur in het Tadoba Andhari Nationaal Park en spot de tijgers in India.
In een drukke eettent vraag ik een stel of ik bij ze aan tafel mag komen zitten en krijg als antwoord een schuddende hoofdbeweging. Vragend kijk ik ze aan en wederom schudt de man zijn hoofd. Ik realiseer me ineens dat ik hier te maken heb met de Indiase headwobble wat ja, nee of misschien kan betekenen en ik gok in dit geval op het eerste.Het stel grijnst breed als ik vertwijfeld ga zitten en ik vertrouw erop dat ik het goed geĆÆnterpreteerd heb. Even oefenen nog.
Lees ook over mijn belevenissen tijdens het fietsen door Maleisiƫ.
Tip: een virtuele reis maken door Nepal.
Het dorpsleven van Tamil Nadu
Ik laat de stad achter me en zet mijn avontuur van het fietsen door Zuid-India voort. Met behulp van Google Maps kom ik terecht op kleine geasfalteerde weggetjes over een grote droge vlakte. Met elke kilometer die ik verder fiets lijkt de wereld meer te verstillen. Ik luister naar het knisperen van mijn wielen op het pad, het tsjirpen van de vogels en het geloei van koeien in de verte. Wie zegt dat er in India altijd en overal mensen zijn, heeft nog nooit over het platteland gefietst. Witte statige ossen kijken me loom na vanuit het hooi en een herder stapt met zijn kudde geiten verbaasd de bosjes uit als ik langs kom rijden.
In het dorp stop ik bij een houten theehuisje om de welbekende chai, thee met melk en een schrikbarende hoeveelheid suiker, te proeven. Met een dampende mok in mijn handen kijk ik naar het leven dat zich voor me afspeelt. Het plein lijkt de centrale plek voor samenkomst waar mannen onder een grote boom ogenschijnlijk het nieuws van de dag met elkaar bespreken, kinderen met een stok achter een autoband aanrennen en vrouwen in prachtige sariās wierook branden voor wie-weet-welke van de 33 miljoen hindoegoden.
Lees ook: dit zijn de bezienswaardigheden in Beijing.
Alle aandacht
Mijn aanwezigheid blijft niet onopgemerkt. Een jongetje springt snel achter een boom, een groepje pubers maakt stiekem een selfie en een man valt bijna van zijn stoel als hij me ziet zitten. De vrouw van de eigenaar vraagt nieuwsgierig in gebroken Engels waar ik vandaan kom en waar ik naartoe ga. De rest van de klanten in het cafeetje luistert schaamteloos mee terwijl twee mannen buiten nauwkeurig mijn fiets bestuderen. Aan aandacht geen gebrek maar ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, er komt vast niet iedere dag een Nederlandse vrouw in haar eentje op de fiets thee drinken op het dorpsplein. Sterker nog, ik betwijfel of de mensen Ć¼berhaupt ooit een buitenlander hebben gezien.
Tip: Heb geduld met de lokale bevolking. De aandacht kan overweldigend zijn maar het komt vanuit niets dan goedheid en kan leiden tot de mooiste ontmoetingen.
Indiase gastvrijheid
Net als ik verder wil gaan word ik uitgenodigd om bij de familie te eten en slapen en voor ik het weet zit ik met moeder, dochter en oma op de grond in een kleine keuken chapatiās (Indiaas platbrood) te maken. Oma rolt in razend tempo mooie ronde broden, terwijl ik nog steeds moeite heb met de eerste. āYours looks like India!ā, zegt ze lachend terwijl ze naar mijn vreemdvormige creatie wijst.
Ook leuk in India: een rondreis door Noord-India. Of een reis van Noord- naar Zuid-India.
Als moeder begint met de curry vult de keuken zich met de geur van kardemom, chili en knoflook. Na een uur wordt de rest van de familie erbij geroepen en strijken we samen neer op de grond van de woonkamer. Ik leer eten met mijn handen en vouw de chapatiās zo dat ik de kurma er makkelijk in kan scheppen. Ik geniet van de ongedwongen sfeer, warmte en gezelligheid en hoop maar dat niemand ziet dat sommige broodjes niet zo rond zijn als normaal.
Familie
De ogen van oma vallen bijna uit hun kassen als ze hoort dat ik dertig jaar ben, niet getrouwd ben en geen kinderen heb.āWat is er mis met deze vrouwā, hoor ik haar bijna denken. Volgens IndiĆ«rs is het stichten van een gezin bijna een heilige plicht en als het niet aan God is, dan wel aan ouders, die hun kinderen maar al te vaak aansporen om zoveel mogelijk kleinkinderen te produceren. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen in een samenleving waar sociale zekerheid niet bestaat. Wie moet er anders voor ze zorgen later?
Door deze sterke familieband kunnen mijn nieuwe vrienden zich totaal niet voorstellen dat ik het prima vind om alleen verder te gaan. Pas nadat oma mijn fietstassen heeft gevuld met een lunchpakket waar ik een maand van kan eten en ik beloof om te bellen als er iets is zwaaien ze me met een gerust hart uit.
Religie
Een jongen zegent zijn nieuwe fiets door er drie rondjes omheen te lopen, een vrouw versiert een termietenhoop met bloemen en een man, gehuld in enkel een witte omslagdoek, ligt uitgestrekt op de grond om zijn respect voor de hindoegod Shiva te betuigen. In een van de tempels die ik bezoek is een vuurceremonie voor vruchtbaarheid gaande, zegent een priester een klein jongetje door as op zijn gezicht te smeren en gooit een man handenvol bloemen over een stel mensen onder begeleiding van tablassen urenlang religieuze liederen zingen. Ik tover een grijns tevoorschijn bij het zien van al deze verwonderlijke rituelen, maar loop ās avonds toch drie rondjes om mijn fiets. Je weet maar nooit.
Lees ook: fietsen in Calpe aan de Costa Blanca
Godās own country
Ineens wordt er vreemd gereageerd op mijn vrolijke āvannakamā dat āhalloā in Tamil betekent en zie ik een voor mij onbekende bonencurry op het ontbijtbord van mijn buurman. Een blik op de kaart vertelt me dat ik zojuist de staatsgrens over ben gestoken en nu in Kerala ben, wat aanvoelt als een compleet ander land, waar de taal, het eten en zelfs het klimaat is veranderd.
Al meer dan vijfduizend jaar komen mensen uit alle hoeken van de wereld om te proeven van de specerijen, tropische vruchten en verse kokosnoten die het zogenoemde Godās own country rijk isen ik snap meteen waarom. De witte stranden aan de kust, koffie en thee-plantages in de bergen, netwerken aan rivieren in de Backwaters, Portugese, Britse, Joodse, Arabische en Nederlandse invloeden in de stad Kochi, kleine vissersdorpjes en kleurrijke jungle geven me het gevoel alsof ik letterlijk in de hemel ben beland. De wegen zijn prima, mensen spreken bijzonder goed Engels en er wordt wederom weer goed voor me gezorgd.
Ik laat Kerala achter me en fiets verder in Zuid-India, een klein stukje door de koffieplantages, heuveldorpjes en prachtige bossen van Coorg, voordat ik via Goa langs de kust richting Mumbai fiets, het eindpunt van deze toer door het zuiden.
Tip: Vermijd de maanden juli, augustus en september. In deze maanden is de moesson in Kerala op zijn piek en kunnen veel wegen overstromen.
Mumbai
Mumbai voelt als het allergrootste dorp ter wereld. Elk wijkje heeft zijn eigen karakter, sommigen zijn rijk en sommigen arm maar meestal leeft alles door elkaar. Zo staan er naast chique torenflats met privĆ©garage en zwembad op het dak duizenden geĆÆmproviseerde hutjes waar mensen zich moeten wassen met slootwater, bedelt een vrouw met nog maar Ć©Ć©n been bij twee dames in zijden sariās en kijkt een jongen verliefd naar zijn glimmende Royal Enfield terwijl er verderop een man op een rammelige fietstaxi voorbij rijdt. Nog nooit kwam ik op een plek waar schoonheid en verloedering, dromen en teleurstellingen en begeerte en afkeer zo dicht naast elkaar bestaan als in Mumbai en ik word op slag verliefd op deze magische stad.
In het guesthouse deel ik mijn ervaringen met andere reizigers waardoor ik de bijzondere ontmoetingen, het gevoel van authentieke plekken en de smaak van kruidige sambar weer even herbeleef. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit magische land tijdens het fietsen door Zuid-India heb ontdekt en India is nog lang niet uitgespeeld. Op naar het noorden!
Tip: ga het eind van de middag de straat op voor een warme melkthee en een beroemde vada pav, gekruide aardappel op een zacht broodje.
Fietsen door Zuid-India, mijn route
Dit was mijn artikel over fietsen door Zuid-India, wil jij liever achterover leunen terwijl jij Zuid-India ontdekt? Bekijk dan ook deze treinreizen door Zuid-India.
Lees hier ook mijn andere bijzondere verhaal over fietsen door Thailand.
Fotocredits: Elske Huising
Elske (30) zegde vier jaar geleden haar baan en huis in Zwolle op en verruilde haar stadse leventje voor een fietsreis door Zuidoost-Aziƫ. Het liefst neemt ze onverharde bergweggetjes en ontmoet zo een gerimpeld stamhoofd in Laos, een olifant in Maleisiƫ en de vriendelijkste monniken in Thailand.
