Wat als je de zomerse vibe van Lissabon wilt combineren met het lome leven in de Algarve? Dan verbind je die twee bestemmingen met een roadtrip door de rustieke Alentejo. TripTalk neemt je mee op reis dwars door Portugal.Ā
Reis mee dwars door Portugal
Op de avond van aankomst, baadt Lissabon in een prachtig licht. De warme stralen van de zon accentueren de vele gekleurde gevels nog eens extra en zetten de stad in een gouden gloed. Onze taxi stopt voor onze guesthouse, midden in een van de doolhofstraatjes van de Alfama – de middeleeuwse wijk van Lissabon.
Een rij autoās achter de onze zwelt aan en er wordt wat getoeterd. Onverstoorbaar helpt de chauffeur ons met de bagage, gadegeslagen door winkeliers, voorbijgangers en gasten op het terras van het lokale cafĆ©. Als we even later het raam van onze kamer opendoen, lijkt het alsof we midden op datzelfde terras zitten.
Dit artikel verscheen eerder in TripTalk magazine
TripTalk magazine neemt je mee naar bereikbare en betaalbare bestemmingen! Onze vaste reporters geven inspirerende en persoonlijke tips.
Neem nu een abonnement op ons reismagazine en profiteer van de AANBIEDING!
Lissabon en haar miradouros
De avond is begonnen en we zijn klaar voor Lissabon, met een opgewonden gevoel dat je overvalt de eerste uren nadat je op een nieuwe bestemming bent aangekomen. Met knorrende magen lopen we door de smalle straatjes, waar het naar versgebakken vis en specerijen ruikt. Vriendelijke uitbaters van restaurants wenken ons naar binnen. We hebben een luxeprobleem: we willen overal wel aanschuiven.
Lees hier over leuke restaurants in Lissabon.
Lissabon is zoān stad die op zeven heuvels is gebouwd. Niet dat we ze geteld hebben, maar bij een gemiddelde wandeling kom je best wat trappen tegen. Daar hebben de trammetjes in dit stadsdeel geen last van. Sinds 1901 piepen, kraken en rammelen de gele karretjes door de nauwe straatjes van de Alfama en de andere wijken van Lissabon. Bij toeristen is lijn 28 een regelrechte hit. Want ondanks de misschien harde houten banken en het geschommel, ervaar je de stad op een heel authentieke manier.
Nog even over die heuvels. Een leuk aspect daarvan is dat je de stad vanaf diverse uitkijkpunten mooi kan overzien. In het Portugees heet zoān uitzichtpunt een miradouro, die we meermaals opzoeken. Ook om even aan de drukte van de stad te ontstijgen.
Veruit mijn favoriet is de Miradouro da GraƧa. Je ziet de stad beneden je en in de verte een glimp van de machtige Taag. Ook zien we de Ponte 25 de Abril, de enorme brug die de stad met de zuidoever van de rivier verbindt. Maar de topattractie is het heerlijke terras onder de bomen met een vlotte bediening. Wat ons betreft dƩ chillplek van Lissabon rond borreluur!
Ons vergezicht tot aan de overkant van de Taag brengt ons op het idee om de volgende dag dat stuk van de stad op te zoeken. Maar niet voordat we in de avond nog even een laatste uitzichtpunt aandoen: Miradouro das Portas do Sol. Waar we andermaal zien hoe de laatste zonnestralen de witte huizen van de Alfama in ālichterlaaieā zetten.
Slaap in deze hotels in Lissabon.
De authentieke sfeer van Almada
Vanaf de veerbootterminal Cais do SodrĆ© gaan ponten naar diverse plaatsen op de zuidoever. Wij stappen aan boord van een roestige veerboot die ons in tien minuten naar Almada brengt, een gemeente aan de zuidoever van de Taag. We kunnen bij aankomst kiezen uit een winkelstraat omhoog of een wandelpad langs de kades. We gaan voor het laatste, inclusief een koel briesje vanaf het water.Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā Ā
Een paar kilometer verderop ligt de Ponte 25 de Abril, een hangbrug die Almada en de wijk BelƩm met elkaar verbindt. In de buurt van deze brug staat het Christus Koning-standbeeld, dat op het beeld in Rio de Janeiro lijkt. Het werd door twee architecten ontworpen en was in eerste instantie bedoeld als een smeekbede om Portugal buiten de Tweede Wereldoorlog te houden. Omdat de oplevering pas in 1959 plaatsvond, werd het standbeeld voornamelijk gebruikt om pelgrims op te vangen.
We lopen over de kade en komen langs roestige dokken waar gevist wordt. We zien verlaten pakhuizen vol met graffiti en streetart. Even verderop een paar visrestaurants, waar de heerlijkste gerechten over de terrassen worden geserveerd: borden vol gambaās, bacalhau en octopus. We kijken uit over de verkeersbrug die de Taag overspant. Aan de overkant de skyline van Lissabon. In het malse gras van de Jardim do Rio liggen mensen onder de schaduwrijke bomen te chillen. Wij volgen dit voorbeeld en bewonderen de enorme zeeschepen die naar de oceaan varen of juist daarvandaan komen.
Dit zijn onze tips voor een stedentrip naar Lissabon.
Op onze laatste avond in Lissabon komen we terecht in restaurant Casa do Alentejo. Van buiten heb je niet in de gaten wat er achter de gevel schuilgaat: een 17e eeuws paleisje. De binnenplaats is helemaal opgetrokken in Moorse stijl. Het gebouw is ooit in het bezit geweest van een adellijke familie. In de jaren dertig van de vorige eeuw werd het een social club voor inwoners van de Alentejo. Tegenwoordig zit er een restaurant en dƔt is nu net weer een van die plekjes waar je anders niet zo snel komt in Lissabon. Wij borrelen er met de overheerlijke alheira, traditionele worst die voor ons op tafel gegrild wordt.
Alentejo: kurkeiken, kloosters en kastelen
De volgende ochtend halen we onze huurwagen op en even later rijden we over de twaalf kilometer lange Vasco da Gamabrug, over een stuk van de Taag die hier aanzienlijk breder is en meer een binnenzee is. Zodra we van de brug af rijden, zijn we in de Alentejo, waar de naam van de streek ook van afkomstig is. AlƩm do Tejo betekent aan de overkant van de Taag.
We rijden een paar uur door een overwegend golvend landschap. Graanvelden en olijfbomen wisselen elkaar af. Al snel zien we steeds meer kurkeiken. Van de grillig gevormde bomen steken de groene kruinen prachtig af bij het okergele land.
Terwijl we landinwaarts zijn gereden, is de temperatuur flink doorgestegen. Tegen de tijd dat we in Alter do ChĆ£o arriveren, zo rond borreltijd, geeft de thermometer nog steeds 35 graden aan. Het heeft veel weg van een verlaten westerndorp, als we het plaatsje over de brede wegen binnenrijden. Er is geen hond op straat en het is windstil als we aankomen bij hotel Convento dāAlter. Een voormalig klooster, zoals de naam al doet vermoeden.
Slaap in deze accommodaties in Alentejo.
Vanaf het terras van het hotel kijken we uit over het dorp, haar burcht en de witgekalkte huizen met platte daken, bijna allemaal gedecoreerd met de okergele accenten die zo typisch zijn voor dit deel van Portugal. ās Avonds is alleen restaurant PĆ”teo Real geopend, maar dat is wel gelijk een schot in de roos. We eten er buiten op het sfeervolle terras.
Verborgen juweel in de Alentejo
Een ritje van ongeveer drie kwartier brengt ons naar het vestingstadje MarvĆ£o. Vooral de laatste kilometers naar het plaatsje zijn goud: je ziet het vanuit de verte al liggen, hoog boven op een granieten rots. Als we via de smalle poort het plaatsje binnenlopen, voelt dat als een reis terug in de tijd.
De nauwe straatjes van het middeleeuwse plaatsje zijn uitgestorven. Hoewel er parkeerplaatsen zijn voor bezoekers, verbaast het ons dat autoās ook gewoon nog door de poort mogen. Regelmatig moeten we een stapje opzij doen. Beter voor een auto dan voor een toeristentreintje, denk ik hardop.
Een oude man vraagt of hij mag zien welke fotoās ik zojuist heb gemaakt van de straat waarin hij woont. Ik toon hem het scherm van mijn camera. āEsplĆŖndidaā, roept hij uit als hij mijn fotoās van de witte huisjes met rode daken bewondert.
Lees hier wat je allemaal kunt doen in Alentejo.
We klimmen verder omhoog, totdat we bij de ruĆÆnes van het kasteel komen. Een vale gier scheert rakelings langs de steile rotswand onder ons. Vanaf een van de torens hebben we een 360 graden uitzicht over de streek rondom MarvĆ£o en het plaatsje zelf, tot ver in Spanje.
De grens ligt bijna pal onder ons. We ontdekken dat MarvĆ£o een mooie uitvalsbasis is om dit deel van Portugal verder te ontdekken. De plaats ligt langs een aantal verschillende wandel-en mountainbikeroutes.
Ćvora en haar universiteit
We zetten onze tocht via de glooiende vlaktes van de Alentejo voort naar het zuiden en komen langs veel meer pittoreske stadjes. We moeten door en arriveren in het Unesco-stadje Ćvora. Je auto parkeren in het ommuurde centrum is een no-go en dus zoeken we een plek om de auto daarbuiten neer te zetten. Dat kan vlak bij de stadspoort, onder het imposante 15e eeuwse aquaduct.
In de stad hangt een ontspannen en losse sfeer en je ziet veel jonge mensen. Dan weet je dat de stad een universiteit moet hebben. De universiteit van Ćvora is de op een na oudste van het land. We wandelen het imposante hoofdgebouw, de ColĆ©gio do EspĆrito Santo binnen.
De universiteit is in 1973 is heropend, na meer dan twee eeuwen gesloten te zijn geweest. We wandelen door de gangen en trekken deuren van klaslokalen en collegezalen open. Elk lokaal is versierd met azulejos, de voor Portugal zo kenmerkende blauw-witte tegeltjes met daarop afbeeldingen die iets zeggen over het vak dat in dat lokaal wordt gegeven.
Het centrum van Ćvora is compact, al wandelend kom je langs de ene na de andere bezienswaardigheid. We beklimmen het dak van kathedraal SĆ© de Ćvora voor een paar mooie panoramaās over de kleine stad en haar omgeving. We pakken een terrasje in de schaduw op de PraƧa do Giraldo.
En stappen binnen bij de Capela dos Ossos, een kapel waarin de botten en schedels van 5.000 monniken zijn verwerkt. Bij de ingang lezen we Nos ossos que aqui estamos pelos vossos esperamos. Dat betekent zoiets als: onze botten wachten hier op die van u. Ćn doorā¦
Ook Ćvora heeft miradouros. We vinden een uitzichtpunt bij de resten van de Romeinse tempel en een parkje. Een prima plek om te chillen, terwijl de ondergaande zon zijn laatste oranje stralen over de daken laat schijnen.
Hoe zuidelijker je komt, hoe droger maar ook leger het landschap van de Alentejo wordt. Met her en der een eenzame steeneik. We rijden het Parque Natural do Vale do Guadiana in. Dit natuurpark ligt rondom de grensrivier de Guadiana. Als we die zouden volgen, dan komen we vanzelf in de Algarve terecht. Maar zover is het nog niet. Aan het eind van de middag stoppen we voor een overnachting in het kleine stadje MĆ©rtola.
Dit zijn nog meer leuke steden in Portugal.
Ook MĆ©rtola wordt weer gedomineerd door een kasteelruĆÆne, een overblijfsel van de Moorse overheersing uit de 11e eeuw. Net als het kleine kerkje, aan de voet van het kasteel. Het is duidelijk te zien dat het vroeger een moskee moet zijn geweest. In de diepte onder ons stroomt de Guadiana.
Bij het hotel worden tochtjes over de rivier verkocht. Maar wij hebben plannen om te gaan borrelen met tapas bij het restaurant van Guesthouse Vila Velha. Vanaf het terras kunnen we ook van het uitzicht over de rivier genieten. Het is onze laatste avond in de Alentejo, voordat we de zuidkust bereiken.
De stille stranden van de Algarve
Als je Algarve zegt, komen er automatisch beelden naar boven van woeste kustlandschappen met hoge kliffen, gele zandstranden en eindeloze golfbanen in het achterland. Niet veel mensen weten dat de Algarve ook een heel ander type kustlandschap kent. Het gebied tussen Faro en de Spaanse grens kenmerkt zich door kilometerslange lagunes met een rijk vogelleven, maar ook dezelfde goudgele zandstranden waar de Algarve beroemd om is.
Die stranden zijn vaak alleen per boot bereikbaar, of na een korte wandeling. In Cabanas heb je geen straten vol toeristenwinkels en uitpuilende bars, maar een rijtje restaurants, afgewisseld door een bakkertje, buurtsuper en een vishandel op de boulevard.
Vanaf diezelfde boulevard vertrekken bootjes die je voor een euro de lagune overzetten. Waar je aankomt op een soort van waddeneiland met lage duintjes.
Via een zandpad loop je vervolgens naar een lang en breed strand. We komen voornamelijk Portugese vakantiegangers tegen. Het leven in Cabanas is eenvoudig en overzichtelijk. Zelfs in het hoogseizoen.
Het naburige Tavira heeft de allure van een middelgrote provinciestad, maar dezelfde rustige sfeer als Cabanas. Het stadje wordt omgeven door het natuurpark Ria Formosa, een gebied van (schier)eilanden. Daar vaar je tussendoor als je vanuit het centrum van Tavira de boot pakt naar het Ilha de Tavira, aan het begin van een haast oneindig zandstrand. In de verte zien we lepelaars en flamingoās.
Deze historische bezienswaardigheden in de Algarve wil je niet missen!
Vanuit het naburige Santa Luzia rijdt een treintje over een dam in de lagune naar het Praia do Barril. Als je loopt, zie je meer, zoals de duizenden krabbetjes op stukken van de drooggevallen lagune. De wandeling eindigt waar ook het treintje stop: bij tientallen verroeste ankers direct achter het strand, de stille getuigen van de tonijnvisserij. Aan het eind van de 20e eeuw kwam hieraan een einde, toen de tonijnpopulatie flink afnam. Maar het oudste anker dateert zelfs uit de 16e eeuw.
In Tavira wordt dus geen verse tonijn meer aangevoerd, maar de zeelucht maakt hongerig. De gegrilde tonijn die we ās avonds op het terras van restaurant Tempero Caseiro voorgeschoteld krijgen smaakt naar meer. Naar meer Portugal ook.
Rota Vicentina
Bij een langeafstandswandelroute in Portugal ga je regelmatig van de gebaande paden af. De bekendste route is de Rota Vicentina. Deze bestaat uit twee takken die parallel aan elkaar lopen langs de zuidwestkust, van Sinal naar Cabo de SĆ£o Vicente. EĆ©n daarvan, de Fishermanās Trail, loopt pal langs de steile kust van de West-Algarve en van Zuidwest-Alentejo. De route is opgedeeld in 13 deeltrajecten van gemiddeld 22 kilometer. Je volgt eeuwenoude paden die de lokale bevolking al gebruikte om afgelegen stranden te bereiken. Je kan het pad in elk seizoen lopen, uitwaaien is gegarandeerd.
Of wat dacht je van een wijnreis door de Algarve?
Typisch tegelwerk
Het valt direct op als je voor het eerst in Lissabon aankomt: talrijke gevels zijn opgetrokken uit kleurrijke Portugese tegels. Vaak vertellen ze verhalen over het Portugese leven. Er is zelfs een heel museum aan gewijd: het Museu Nacional do Azulejo, waar je de geschiedenis en symboliek van deze tegels ontdekt. Wil je zien hoe ambachtslieden ze met de hand maken? Bezoek dan de Sant’Anna fabriek. En in het Fronteira paleis zie je prachtige taferelen uit oorlogen, mythologie en meer. Niet voor niets wordt dit paleis ook wel de Sixtijnse kapel van het tegelwerk genoemd. Azulejos zijn mĆ©Ć©r dan decoratie, ze zijn een unieke blik in de Portugese cultuur.
Handige websites voor je reis
Dit vind je misschien ook leuk om te lezen:
Zou jij door Portugal willen reizen?
Als kind ben ik aangevallen door een zwerm muggen met diverse mutaties van het reisvirus en flink geprikt. Waardoor ik verslaafd ben geraakt aan wandelen in de Vogezen, de regenwouden van Nieuw-Zeeland, de Transsiberiƫ Express, Praag en Ladakh om zo maar wat te noemen. Geen bestemming is saai, ik voel me overal thuis.
