Voor ik het wist had ik een vakantiewoning in Bled, Slovenië, geboekt voor de zomervakantie. Daarna kwam pas de vraag hoe naar deze bestemming te reizen. Nou klinkt Slovenië lekker ver weg, want, gelegen op de Balkan. De Sloveense taal lijkt ook meer op Russisch dan op Duits. En toch is de gemiddelde afstand ‘maar’ zo’n 1200 kilometer. Prima treinafstand dus. Lees mee en reis met de trein naar Oost-Europa.
Reizen met de trein door Oost-Europa
De keuze voor de trein was eigenlijk doodeenvoudig gemaakt. Het vliegtuig viel af vanwege de bijdrage aan het broeikaseffect. Met de auto en de Duitse snelwegen heb ik een haat-liefderelatie. Zeker tijdens de Europese zomervakanties. Op papier is het elf uur rijden naar Bled, maar Google Maps geeft op het hele traject tijdens mijn reis al 19 Baustellen aan. Dat zijn dus minimaal 19 files.
De treinplanner leverde, met een beetje creativiteit, een route op van Amsterdam naar Villach in Oostenrijk, vlak voor de Sloveense grens. Alleen in Frankfurt moeten we overstappen. En, omdat het vakantie is – spoiler alert: dat ga je meer lezen in dit verhaal – besluiten we daar een overnachting te nemen zodat we de volgende ochtend, fris en fruitig, de laatste treinrit van nog maar twee uur naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië, kunnen maken.
Tot zover de logistiek. Op naar de uitvoering.
Grand depart: Amsterdam Centraal
“Jongens, ik denk dat we fout zitten, dit is eerste klas”, roep ik vertwijfeld uit. Maar een extra check leert dat we wel degelijk in het goede rijtuig zijn ingestapt. Tweede klasse. Brede gangpaden en ruime stoelen die best ver naar achter kunnen, waardoor we meer dan genoeg beenruimte hebben. Overal is plek voor je bagage. Dat is op een Transavia-vlucht wel anders.
Toegegeven: de Boeings 737 zijn snel. Heel snel. De passagiers die vanmorgen om 06.30 uur van Schiphol zijn vertrokken, staan nu al in het centrum van Ljubljana. Maar die moesten zich wel al om 04.00 uur melden bij de incheckbalies. Daar tegenover is een vertrektijd van 09.07 uur uit Amsterdam (of 09.33 uur uit Utrecht) zeer comfortabel. Het is tenslotte vakantie. Haast ongemerkt zijn we al vertrokken en glijdt de trein door Amsterdam Oost en langs station Amsterdam Amstel; het begin van een treinreis die ons door het hart van Europa gaat voeren.
Dit zijn leuke steden voor een weekend weg in Nederland.
Statige oversteek in Keulen
Tijdens deze slow travel per trein gaan we ervaren hoe het landschap dat aan ons voorbijtrekt, continu langzaam verandert. De trein zal ons dwars door binnensteden voeren. We gaan machtige rivieren oversteken en een hooggebergte doorkruisen. Al deze bezienswaardige zaken worden tijdens een autoreis aan het oog onttrokken, omdat de Autobahn doorgaans om de steden heen voert. Op de fraaiste plekken wordt langs de snelweg soms je uitzicht belemmerd door trieste geluidswallen.
Lang hoeven we niet te wachten op de hoogtepunten van deze treinreis, want vanuit het station van Keulen steekt de trein statig via de grote spoorbrug de Rijn over en hebben we daarbij uitzicht op het indrukwekkende bouwwerk van de Dom van Keulen, dat zich pal naast het station bevindt.
Krijg hier inspiratie voor een interrail route door Oost-Europa. En bezoek deze steden aan de Oostzee.
In de trein zelf hebben we het ons ondertussen comfortabel gemaakt. Ik kan mijn benen maximaal strekken, het internet werkt prima terwijl onze telefoons aan het lichtnet worden opgeladen. In de tussentijd heeft de ICE nu echt de sokken erin gezet. De snelheid wordt opgevoerd met pieken tot bijna 300 kilometer per uur, zodat de afstand tussen Keulen en Frankfurt nog binnen het uur is afgelegd.
Duitser krijg je het niet
Frankfurt is het eindstation van deze trein, maar een perron verder staat onze volgende trein alweer te wachten. De overstap op de EuroCity met bestemming Klagenfurt, waar deze trein laat in de avond aankomt. De ‘luie’ EuroCity doet veel meer stations aan onderweg en dat met normale snelheid. Vijfentwintig stops scheiden ons van Villach. Als we de Main oversteken, hebben we een vrij uitzicht op de skyline van het financiële centrum van Europa.
Het volgende half uur rijden we langs de groene flanken van het Odenwald, waar strenge burchten op bergtoppen uitkijken over de brede vallei van de Rijn om zo vijandelijke legers in de smiezen te houden. We rijden nu door typisch Duits landschap: langs stadjes met vakwerkhuizen en wijnhellingen totdat we in Heidelberg aankomen. Veel Duitser krijg je het niet.
Boek een stedentrip in Europa met de trein!
Een andere leuke bijkomstigheid, is dat we dit hele stuk eerste klasse reizen. Bij het boeken van onze tickets bleek er maar een gering prijsverschil te zijn tussen eerste en tweede klasse. En ja: “het is vakantie, dus laten we ervan genieten”, dacht ik zo. Met als resultaat nog ruimere stoelen en ditmaal met lederen bekleding. Onze rugzakken kunnen we in speciale rekken kwijt aan het begin van de wagon. Wel zo overzichtelijk.
In Stuttgart rijden we langs groene parken waarin, op deze fraaie zomerdag, picknickende families vrolijk naar de trein zwaaien. De trein blijft korte tijd op het station van de Mercedesstad staan en daarna kronkelen we door een afwisselend heuvelachtig landschap door naar Ulm, waar we niet ver aan de munster, met dik 160 meter de hoogste kerktoren van de wereld, voorbijrijden.
Na Ulm rijden we Beieren binnen als we de Donau, hier nog een smal riviertje, oversteken. Niet dat het landschap daarmee gelijk drastisch verandert, maar de passagiers die in Augsburg en München erbij komen, lijken allemaal wat degelijker en daarmee zelfs ook wel stijver.
Leuk in Duitsland: een stedentrip naar Berlijn of wat dacht je van fietsen in het Zwarte Woud.
De ÖBB zet bussen in
De conducteur komt binnen. Voor het eerst sinds ons vertrek vanuit Frankfurt. Van hem krijgen we – nu pas – het bericht dat de trein niet verder rijdt dan Salzburg. In verband met overstromingen is een stuk rails voorbij Salzburg weggeslagen. Er worden bussen ingezet.
Na München begint het landschap spectaculair te veranderen. Al snel komen de Alpenpieken tevoorschijn en slingert de trein door een sappig groen Vooralpenlandschap. De kerken hebben niet langer spitse torens, maar zijn uivormig en jawel, voor een overweg staat een trekker met daarop een boer in lederhose. Als we tenslotte de Salzach oversteken, zijn we in Oostenrijk. De oplettende reiziger, die naar rechts uit het raam kijkt, ziet een paar seconden lang de indrukwekkende Festung Hohensalzburg boven de stad uittorenen.
Alles is perfect geregeld door de Österreichische Bundesbahnen (ÖBB). Er staan voldoende bussen klaar om ons vanaf Salzburg naar Bischofshofen te vervoeren. Vanaf daar zal een andere trein klaar staan om het resterende deel af te leggen. En voor we er erg in hebben, zitten we op de Oostenrijkse Autobahn met boven ons restanten van de onweersbuien die de hoge bergpieken aan het zicht onttrekken. Onweersbuien die dit deel van Oostenrijk het etmaal hiervoor gegeseld hebben. Een klein uur later stappen we uit voor het station van Bischofshofen, waar, geheel volgens plan, een andere trein op ons staat te wachten.
Treinreizen in Europa? Krijg nog meer inspiratie voor routes!
Het begint te schemeren als we het Gasteinertal in klimmen, maar het is nog licht genoeg om te kunnen genieten van de telkens wisselende panorama’s op de Oostenrijkse bergwereld. In het kuuroord Bad Gastein stapt een groep scouts de trein in en horen we vanuit de wagon voor ons het ene na het andere heimatlied aanheffen. Al snel na deze stop wordt onze trein opgeslokt door de Tauerntunnel, die ons na 8,5 kilometer weer uitspuugt bij Mallnitz. En daarmee zijn we in Karinthië aanbeland.
Nu is het nog maar een uurtje sporen naar Villach. En dan vinden we het voor wat de trein betreft wel mooi genoeg geweest vandaag. Als we in Villach uitstappen, hoeven we maar een paar honderd meter te lopen naar ons hotel, waar we een kamer met uitzicht over de rivier de Drau hebben geboekt. Daar blijken we pas echt profijt van te hebben als we de volgende ochtend de gordijnen opentrekken en weer een nieuwe stralende dag in Karinthië is aangebroken.
Ook leuk: een vakantie naar Albanië.
Grand finale in Slovenië
Onze reis naar Slovenië zit er bijna op. We zijn gisteren door een afwisselend deel van Europa gereisd en om die indrukken een beetje te verwerken, kunnen we deze ochtend rustig uitslapen, want de volgende trein vertrekt pas na de middag. Daarom ontbijten we op ons gemak op het terras van het hotel boven de Drau. Want het is vakantie en we hoeven ons niet te haasten. Er is zelfs nog tijd om te shoppen in het gezellige hart van Villach, waar een uitgesproken internationale sfeer hangt. De grenzen met Slovenië maar ook Italië zijn niet ver weg.
Trein nummer D211 vertrekt om 12.53 uur vanaf het station van Villach, met ons aan boord, en komt gelijk op een slingerend parcours, recht op de imposante toppen van het Karawankenmassief af. Deze bergrug vormt de grens met Slovenië en Oostenrijk. Een stralende zon begroet ons als we de tunnel in Slovenië uitrijden en na een korte stop in het grensstation Jesenice kachelen we het laatste stukje door een heerlijk groen Slovenië, waarin we de wild stromende Sava-rivier blijven volgen tot we in Ljubljana arriveren.
Lees hier wat je allemaal kunt doen in Slovenië.
Het stationsgebouw, dat uit de 19e eeuw dateert, ziet er dermate statig uit dat de Ierse dichter James Joyce in 1904 dacht dat hij al op zijn eindbestemming, Trieste, was aangekomen, met al zijn bagage was uitgestapt en de trein zag wegrijden.
Wij zijn hier zeker niet per abuis uitgestapt. We hebben dertig uur lang heerlijk vakantie gevierd op de Europese spoorwegen als ouverture voor een drieweeks verblijf in Slovenië. Daar kan geen vliegreis tegenop. En zeker geen autoreis. Want de reis moet ook een vakantie zijn.
Dit zijn bijzondere accommodaties om te overnachten in Slovenië.
Beiers vooroordeel
Op het station van München word ik aangesproken door een onberispelijke heer als ik wat spullen pak uit de rugzakken in het bagagerek aan het begin van onze wagon. Of wij ons wel realiseren dat wij ons in de eerste klasse van deze trein bevinden? Op mijn vraag waarom hij dat vroeg, stamelde hij een “Ja, das mit den Rucksäcken, und alles…” Ook dat is Beieren.
Dit vind je misschien ook leuk:
Zou jij met de trein naar Oost-Europa willen reizen?
Tekst en beeld (waar niet anders genoemd) door Kees Bikker, fotocredits header (c) Unsplash – Francisco Ghisletti
Als kind ben ik aangevallen door een zwerm muggen met diverse mutaties van het reisvirus en flink geprikt. Waardoor ik verslaafd ben geraakt aan wandelen in de Vogezen, de regenwouden van Nieuw-Zeeland, de Transsiberië Express, Praag en Ladakh om zo maar wat te noemen. Geen bestemming is saai, ik voel me overal thuis.
