Het is iets verder vliegen dan Frankrijk, maar bij aankomst in de stad Tunis, lijkt het bijna alsof je per ongeluk het vliegtuig naar Parijs hebt genomen. De lange promenade doet denken aan de Champs d’Elysees, terrasjes met wijn, kleine bakkerijtjes waar je baguettes kan kopen; de Tunesische cultuur bevat nog vele herinneringen aan de periode van Franse kolonisatie. Je kan er zelfs Frans spreken! Maar zodra je de promenade verder afloopt en de oude stad in loopt, waar de brede straat verandert in kleine kronkelende straatjes waar heel Alibaba uit ligt gestald, wordt maar snel duidelijk: je bent in Arabistan!
Zo kan een vakantie naar Tunesië zijn
Na een paar minuten in de medina kwam er een man naast ons lopen die ons vertelde dat er een groot bloemenfestival in Tunis was, en vandaag was de laatste dag dat we dit konden bewonderen. We realiseerden we ons nog niet dat dit de eerste toeristen lokker van de reis was, want toen we bij het bloemenfestival aankwamen bleek dit een parfumwinkel te zijn.
Of wat dacht je van een reis naar Jordanië?
Hoewel onze definitie van bloemenfestival iets verschilde, bleek het wel erg leuk om alle Tunesische geurtjes te ruiken. Zo waren er parfums met dadel, sinaasappel en cactus. Nog moe van de vlucht, maar wel erg lekker ruikend kwamen we aan bij ons hotel, midden in de kronkelweggetjes. Dit hotel was vroeger een oud familiehuis, gebouwd om een binnenplaats en versierd met de mooiste patronen.
Maar het leukste van het hotel was de rooftop, wat ons uitzicht gaf over de hele stad, gevuld met witte gebouwen met platte daken. Deze architectuur volgt de regel ‘het geheel is meer dan de som der delen’; alleenstaand is zo’n wit bunkertje niet bijzonder, maar in een zee van witte platte huisjes, met af en toe een minaret die erboven uitsteekt, is het prachtig.
Eten op een pleintje
Voor ons avondeten gingen we weer terug de straat op. Zoekend naar een restaurantje kwamen we terecht op een pleintje waaromheen allemaal restaurantjes lagen, die samen een terras deelden. Hoewel het een dinsdagavond was, bruiste dit pleintje van de gezelligheid. Zo zaten we tussen de mannen die net uit hun werk kwamen, groepen vriendinnen, en een aantal dates. In ons beste Arabisch hadden we eten besteld, en we hadden dus geen idee waar we op zaten te wachten.
Na een tijdje bracht de ober ons een bak met taai, oud brood. Gek, maar wij namen maar aan dat was wat wij hadden besteld. Na een paar minuten taai brood knagen kwam de ober naar ons toe om te vragen of we het eten wel snapten. Ons gerecht bleek lablabi te zijn, wat een kom oud brood is waar soep met kikkererwten overheen wordt geschept. Alleen waren wij dus vergeten naar de balie te lopen om de soep op te laten scheppen. Hoewel het gerecht niet veel beter ging smaken toen wij wel soep eroverheen geschept hadden gekregen, smaakte die avond op het pleintje alles als een feestmaal, waar wij met open armen in Tunesië werden ontvangen.
Lees ook: reizen naar Saoedi-Arabië.
Vroege ochtend
Gewekt door de moskee naast ons hotel, kwamen we al vroeg ons bed uit om een ontbijtje van pain au chocolat te nemen, voordat wij onze rugzakjes inpakten om naar het treinstation te vertrekken. De trein zou ons van Tunis naar Sousse brengen, een kustplaats op 2 uur afstand. In comfortabele stoelen die alleen een beetje stoffig waren van het Saharazand zagen wij het Tunesische landschap aan ons voorbij trekken, wat voornamelijk bestaat uit olijfbomen, waarvan Tunesië er zo’n 110 miljoen heeft.
De aankomst in Sousse liet meteen zien dat dit een chique vakantieplaats was, voor de Arabieren van goede doen. Tussen de vele westerse restaurants liepen hip geklede levensgenieters, in schaarsere kleding dan we in Nederland gewend zijn. De reden dat Sousse zulk publiek trekt, is de vele resorts die in deze stad te vinden zijn. Onder het motto ‘doen wat de locals doen’ hadden wij voor die nacht ook een verblijf in een resort geboekt.
Ook gaaf: Wadi el Gemal: Een groene oase in de Egyptische zandbak.
Als echte wereldreizigers dompelden wij ons onder in de resort cultuur, wat ons, gekleed in een badjas, van het zwembad, naar het buffet, naar de sauna brengt. En toen was er pas een uur voorbij. Zo’n resort lost alle problemen van de buitenwereld voor je op, waardoor alle spanning ook verloren gaat.
Die avond moesten we echter vroeg naar bed, want er was een reden dat we een nacht in een resort hadden geboekt: een Saharatocht! Om 6 uur ‘s ochtends kwam een busje ons ophalen, om ons mee te nemen op een roadtrip naar het zuiden van Tunesië. Deze tocht zou twee volle dagen duren, en ons langs allerlei bijzondere plekken brengen.
Een saharatocht door Tunesië
De eerste stop was het op drie-na grootste colosseum van de wereld, gevestigd in het kleine dorpje El Jem. Dit amfitheater werd in de 3e eeuw gebouwd naar het voorbeeld uit Rome. Het grote verschil tussen het colosseum in Rome en die uit El Jem is echter, dat wij het hele gebouw voor onszelf hadden, en het niet hoefden te delen met drommen toeristen van over de hele wereld.
Terwijl een langzaam opkomende zon het colosseum steeds iets meer verlichtte, dwaalde wij door de arena, waar vroeger wel 35.000 mensen konden zitten. Deze toeschouwers keken echter niet naar evenementen zoals voetbalwedstrijden, maar naar martelingen van een heel ander kaliber. Er vonden hier namelijk gevechten tussen gladiatoren, slaven, en leeuwen, waarvan er maar een levend kon weglopen…
De bus ging weer verder, maar het uitzicht bleef bestaan uit olijfbomen. Door de enorme droogte in het land zijn veel van deze bomen echter gestorven. Dit heeft veel boeren in de problemen gebracht, gezien de grote afhankelijkheid van Tunesië van de olijfindustrie, de grootste exportmarkt van het land. Hoe verder we het land in kwamen, hoe droger het werd, en langzaam begonnen de bomen plaats te maken voor gruis, wat daarna veranderde in rotsformaties.
Onderweg stopten we bij een huis van de Berbers, de inheemse bevolking van Noord-Afrika. Dit volk bouwde hun huizen uit rotsen, want op deze manier werd het goed beschermd tegen de hitte. Hier kregen we ook thee van een traditionele Berber mevrouw, en liet zij ons zien hoe ze haar eten maakt. Hoewel deze mevrouw na de rondleiding niet verder ging met haar Berberse huishouden, maar gewoon in haar autootje naar haar moderne huis stapte, gaf dit wel een goed inzicht in de geschiedenis van dit inheemse volk.
Een aantal uur verder rijden, en het uitzicht is veranderd in zand en verder niets. Dit niets vind ik altijd prachtig; leegte geeft oneindige ruimte. In dit niks verrees de stad Douz, een heuse Sahara stad: geel zand, palmbomen, oases en kamelen. Hier zouden we de nacht blijven, om de volgende ochtend vroeg wakker te worden voor de zonsopgang.
In Europa op vakantie? Dit zijn leuke steden voor een stedentrip in Europa.
Deze bekeken we vanaf de zoutvlakte Chott el-Jerid, waar het ochtendgloren weerkaatste op het zand. Ook werden er vanaf kraampjes langs de weg zakjes met zout verkocht, wat je zo kon verwarren met een scène uit Breaking Bad.
Filmlocaties van Starwars bezoeken tijdens een vakantie in Tunesië
Die middag verruilden we het busje voor 4×4’s, om zo de woestijn in te gaan, volgens de route die de Dakar rijders vroeger gebruikten om door het zand te crossen. De Landcruiser hobbelde de duinen over, langs rotsformaties en kuddes wilde kamelen. In het midden van dit landschap, wat wel wat weg had van een maanlandschap, zagen we opeens een volledig dorp. Dit was echter niet een dorp voor gewone mensen, maar voor Jedi’s; we waren aangekomen bij de locatie waar Starwars was gefilmd.
In dit buitenaardse landschap vol met zand en rotsen was erg goed voor te stellen waarom deze locatie was gekozen om een andere planeet af te beelden. De talloze kraampjes vol met Star Wars souvenirs, brachten je echter wel weer snel terug naar de aarde.
Na een tussenstop in Kairouan kwamen we weer veilig aan in Tunis. Na de bijna 1000 kilometer die we de afgelopen twee dagen hadden afgelegd door de woestijn, vielen we moe maar voldaan in slaap in ons hotel midden in de medina. De volgende ochtend bij het ontbijt begon een Griekse hotelgast een gesprek met ons.
Hoewel ons plan voor die dag was om de stad Tunis te ontdekken, bracht hij ons op een nieuw idee. Hij vertelde ons dat de stad Sidi Bou Said op 20 minuten afstand van Tunis lag, en dat deze stad, die volledig in blauw en wit was gebouwd, het bezoeken meer dan waard was. Dat klonk als een plan!
Ook leuk: een roadtrip door Marokko.
Die ochtend struinden we eerst door de oude medina van Tunis. We dwaalden door de kleine, kronkelden straatjes, op zoek naar souvenirs voor het thuisfront. In deze traditionele versie van de poundshop slaagden we al snel. Hier merkte we ook dat in deze stad nog wel geregeld toeristen komen, aangezien we steeds werden nageroepen door de klassieke ‘kijken, kijken, niet kopen!’ door de marktverkopers.
In een van de souvenirwinkeltjes waar we in liepen kwamen we een leuke verrassing tegen. De winkelier leidde ons naar zijn dakterras, vanaf waar we een prachtig uitzicht over de hele stad hadden. Ook was dit dak versierd in de kleurrijkste tegeltjes, in alle kleuren en patronen die je je maar kon voorstellen.
Na al dit winkelen was het tijd voor een culturele activiteit. Per taxi reden we naar de resten van het oude Carthago. Deze stad was de hoofdstad van het Carthaagse rijk, totdat hun leider Hannibal (die ene die met olifanten de Alpen overstak) werd verslagen door de Romeinen, en zij de volledige stad vernietigden. Ongeveer 100 jaar later besloot keizer Augustus de ruïnes van Carthago om te bouwen tot een nieuwe Romeinse stad. De resten van deze Romeinse stad zijn vandaag de dag nog te bezichtigen, zoals het oude amfitheater, een basilica en verschillende theaters.
Ga je richting Oman? Dit zijn de bezienswaardigheden in Oman.
Blauw, wit en een visgeur in Sidi Bou Said
Na deze ruïnes vonden we dat we wel weer genoeg van het verleden gezien hadden, want het echte leven is nu aan de gang! Dus we gingen door naar Sidi Bou Said. Deze hele stad is gebouwd in het blauw en wit, wat een hele chique indruk geeft. Verder ruikt de hele stad naar vis, want door de ligging van de stad is dit een van de specialiteiten.
Hier sloten wij onze week in Tunesië af, vanaf een dakterras uitkijkend over het leven wat zich aan ons voorbij trok door de blauw-witte straatjes. Een week vol uitgestrekte woestijn, olfijbomen met gekleurde tegeltjes versierde gebouwen en een verwelkomende bevolking. Ik kan je er wel over vertellen, maar het is veel leuker om dit zelf mee te ontdekken!
Hier wil je heen tijdens een vakantie naar Tunesië:
Zoek naar hotels voor je vakantie in Tunesië:
Booking.comHandige websites voor je reis
Dit vind je misschien ook leuk:
Zou jij op vakantie willen naar Tunesië?
Fotocredits header (c) Unsplash – Halima Bouchouicha
Reizende student die haar boekenwijsheid aanvult met wereldwijsheid. Heeft een voorliefde voor glamrock en weet meer van speciaalbier dan jij. Voelt zich thuis in een vreemd bed, een cowboyhoed of onder een sterrenhemel. Voelt zich gelukkig achter in een tuktuk, op het zadel van een motor of achter het stuur van een Jeep, om zo plekken te beschrijven waarvan ze het bestaan nog niet kent.
